بر اساس مصوبات جدید افزوده شده به منشور اروپائی به تاریخ 14 دسامبر 2010 در باره اقامت شهروندان غیر اتحادیه اروپا (Richtlinie 2003/109/EG vom 25.11.2003) آندسته از قبول شدگان پناهندگی در هر یک از کشورهای اتحادیه اروپا که پنج سال از اقامت آنها در آن کشور گذشته باشد، اجازه دارند که کشور محل سکونت خود را آزادانه انتخاب کنند. این بدان معنی است که اگر برای مثال کسی در آلمان قبولی پناهندگی گرفته و پنج سال هم در آلمان زندگی کرده، اما مایل است به فرانسه رفته و در آنجا زندگی کند، نباید با محدودیت قانونی مواجه شود و یا برعکس.
کشورهای عضو اتحادیه اروپا دو سال فرصت دارند تا این مصوبه را در قوانین خود وارد و آنرا به اجرا بگذارند. سه کشور دانمارک؛ بریتانیا و ایرلند بطور داوطلبانه از پذیرش این مصوبه خودداری کرده و در نتیجه مصوبه شامل آنها نمی شود.
این دسته از افراد پس از تغییر کشور محل سکونت خود باید بتوانند در کشور جدید از کلیه حقوق و مزایای سوسیال (تامین اجتماعی) برخوردار شوند، از جمله در زمینه آموزش و تحصیل، دسترسی به بازار کار و برخورداری از مزایای خدمات و کمک های دولتی.
متاسفانه تجربه نشان داده که کشورهای عضو اتحادیه اروپا تا آخرین ماه و هفته های مهلت داده شده صبر کرده و به اجرا گذاشتن چنین مصوباتی را به عقب می اندازند. از طرف دیگر بعد از قانونی شدن چنین مصوباتی نیز هر کشور تلاش می کند تا با انواع آئین نامه های اجرائی، آن قانون را تا حد ممکن محدود نماید.
مصوبه جدید بویژه برای آندسته از افرادی مهم است که همسرشان در کشور دیگری زندگی کرده و قوانین موجود بهم پیوستن آنها را در حال حاضر سخت و مشکل ساخته است.
همچنین بعد از به اجرا در آمدن این قانون، پناهندگان قبول شده ای که این مصوبه شامل آنها می شود و مایل به ادامه تحصیل، پیدا کردن کار یا تشکیل خانواده در کشور دیگری در اتحادیه اروپا باشند نیز می توانند از آن کمک بگیرند.
حنیف حیدرنژاد، مددکار اجتماعی در امور پناهندگی و مشاور در امور مهاجرین